واقعه ی تاسوعا و عاشورا


گام هاي محرم ناگزير از رسيدن به سر منزل تاسوعا و عاشوراي حسيني است. محرمي که با نام حسين(ع) پيوند خورده و هر يک از ايامش فکرها و دل ها را متوجه روزي مي کند که بزرگ ترين مصائب دنيا را بهمراه دارد و با تاملي در چگونگي حوادثي که آنزمان در کربلا اتفاق افتاد اشک غم را در سوگ برترين انسان هاي عالم جاري مي کند …

مروري بر صفحات تاريخ نشان مي‌دهد جنايت و كشتارهاي فجيع انساني در طول تاريخ كم نبوده‌اند. جناياتي كه بيان آنها مو را بر تن انسان سيخ مي‌كند. از جنايت مغول ها در نقاط مختلف خصوصاً خراسان گرفته تا كشتار سرخ‌پوستان آمريكا توسط مهاجران اروپايي و از تلفات جنگ‌هاي جهاني و حمله اتمي به هيروشيما گرفته تا كشتار در عراق و افغانستان توسط مهاجماني که حقوق انسانها را نقص کردند. اما بسياري از آنها در لابه‌لاي تاريخ دفن شده‌اند و آنهايي هم كه گاه بيان مي‌شوند يا براي زنده نگهداشتن‌شان يادبودي ساخته شده، هيچكدام جريان‌ساز و تحول‌آفرين نيستند. حتي كشتارهاي گسترده در همين زمان‌هاي نزديك خيلي سريع به فراموشي سپرده شده است.

اما دهه ي محرم 61 هجري و تاسوعا و عاشوراي خونين آن سال هرگز از يادها نمي رود و هنوز هم که هنوز است مسلما بسياري از شما عزيزان در هر شهر و محله اي كه در آن زندگي مي‌كنيد هيات و دسته‌اي داريد و در ايام محرم خصوصا در تاسوعا و عاشورا براي گريستن بر مظلوميت آقا اباعبدالله و تدبر و تفكر در چيستي و چرايي حركتش راهي تكيه و حسينيه اي مي‌شويد. مگر راز زنده ماندن رشادت هاي حضرت ابوالفضل(ع) در روز تاسوعا و همينطور قيام امام حسين(ع) در روز عاشورا كه يك نيم‌روز بيشتر به‌طول نينجاميد چيست؟ و چرا اين حماسه پس از 14 قرن همچنان تحول‌آفرين و انسان‌ساز است؟ اين راز ابعاد مختلفي دارد كه گرچه در اين مختصر نمي گنجد ولي در اين نوشتار تنها به گوشه اي از آنها اشاره مي کنيم …


راز جاودانگي تاسوعـا و عـاشورا


روز تاسوعا (نهم محرم) در فرهنگ شيعه از ديرباز به عنوان روزي شناخته شده كه عزاداران و عاشقان اهل بيت(ع) ضمن بيان فضيلت هاي علمدار كربلا، به مرثيه سرايي و عزاداري براي او مي پردازند. بيان جانفشاني ها و مصيبت هاي حضرت ابوالفضل(ع) در روز تاسوعاي حسيني، باعث شده تا برخي چنين تصور كنند كه آن حضرت در روز تاسوعا به شهادت رسيده و به همين علت در اين روز عزاي سقاي دشت كربلا را برپا مي كنند در حاليكه نه تنها حضرت ابوالفضل(ع) بلکه همه ياران امام حسين(ع) در روز عاشورا جان خود را براي ياري دين خدا و امام خود فدا كردند. تاسوعا روزي است كه حسين(ع) و يارانش در كربلا توسط لشکر ابن زياد و عمر بن سعد محاصره شدند. يكي از حوادثي كه در اين روز اتفاق افتاد، امان نامه اي بود كه شمر براي حضرت ابوالفضل(ع) و برادرانش آورد ولي از آنجا که معرفت و جوانمردي حضرت ابوالفضل(ع) براي ياري امام حسين(ع) و اهل بيت امام حرف اول را مي زد، آن امان نامه ي ننگين به تمسخر گرفته شد.


راز جاودانگي تاسوعـا و عـاشورا


در چنين روزي بود كه به دستور عبيدالله بن زياد، لشكر مجهزي از كوفه وارد كربلا شد و در عصر روز تاسوعا بود که حضرت اباعبدالله(ع) براي ياران خود خطابه اي خواندند و بيعت خود را از آنان برداشتند و سفارش كردند تا از تاريكي شب استفاده كرده و صحنه كربلا را ترک كنند تا جان خود را نجات دهند و بدينصوررت فرصتي فراهم آوردند تا هر كس مي‌خواهد از ايشان جدا شود و به نقطه‌اي امن برود كه البته عده‌اي هم چنين كردند ولي آنها كه ماندند اعلام وفاداري و حمايت خود را تا پاي جان اعلام كردند و براي هميشه ي تاريخ ماندگار شدند.

بنابراين حادثه عاشورا يك انتخاب آگاهانه و از روي بصيرت بوده است. همه كساني كه در اين واقعه شركت كردند از سرانجام خود آگاهي داشتند و به‌صورت اتفاقي و از سر غفلت آنجا نيامده بودند.

ويژگي مهم ديگر حادثه عاشورا، تلفيق شگفت‌انگيز و شورآفرين مظلوميت با عزت و اقتدار است.

جمعيتي اندك با ابزارآلات محدود جنگي در مقابل لشکري کاملا مجهز و ستيزه جو؛ در محاصره آب و عطش، اما از هيچ‌كدام ذره‌اي سستي، ترس و پشيماني از اين حضور نه ديده شد و نه شنيده …


راز جاودانگي تاسوعـا و عـاشورا

:: قديمي ترين تابلو از واقعه عاشورا در سال 61 هجري ::

در حالات سالار شهيدان آمده است كه هر چه به ظهر عاشورا نزديك‌تر مي‌شدند چهره ايشان برافروخته‌تر
مي‌شد و آخرين اذكار ايشان خطاب به پروردگار اظهار رضايت و تسليم در برابر خواست الهي بوده است.

در مورد حضرت زينب(س) نيز اين جمله قطعي است كه بعد از حادثه عاشورا در برابر طعن يزيد فرمود:
"ما رأيت الا جميلا". و شعار عاشورائيان در روز كربلا "هيهات من الذله" بود.

از ديگر خصوصيات حادثه عاشورا تركيب جمعيتي حاضر در آن واقعه است.

از طفل شش ماهه تا پيرمرد 90 ساله و از دختر 3 ساله تا جوانان و زنان ميانسال.

از غلام سياه تا صاحبان مقام و ثروت و از مسيحي تا مسلمان.

اين جمعيت به ظاهر ناهمگن و نامتجانس در عين حال پيوندي عميق و ناگسستني با يكديگر داشتند؛

پيوندي كه آنها را تا آخرين لحظه در اوج عزت و احترام گرد هم جمع كرده بود.

آنها كه شهيد مي‌شدند تا آخرين نفس به ياد بازماندگان بودند و بازماندگان در آرزوي پيوستن به شهدا،

نقطه كانوني و محور پيوند اين جمع كسي نبود جز حسين بن علي(ع).

تاسوعـا و عـاشورا و راز جاودانگي

و اما آخرين و شايد اولين و مهم‌ترين راز ماندگاري عاشورا را در الهي و خدايي بودن اين قيام بايد جست.

در حادثه عاشورا هيچ معياري جز رضايت خداوند و انجام تكليف الهي موضوعيت نداشت.

عاشورا نمايشگاهى بود كه در آن ابعاد مختلف اسلام به نمايش گذاشته شد.

و واقعه ي عاشورا براي زنده نگه داشتن دين پيامبر اسلام(ص) و الگو قرار دادن راه و رسم آزادگي به بار نشست.

شهادت مظلومانه سيد الشهدا(ع) و يارانش در کربلا، تاثيري بيدارگر و حرکت آفرين داشت،

و امتدادهاي آن حماسه ي بزرگ در طول تاريخ، جاودانه ماند تا انسانهاى ديگر از آن الگو بردارى كنند،

و در هر جامعه ‏اى كه شرائط ظالمانه ي زمان امام حسين(ع) را پيدا كرد قيام حسينى به راه افتد.

چون امام‏ حسين(ع) ديگر مختص به يك زمان و مكان خاص نيست و
براى هميشه تاريخ است و چون روحى در كالبد اجتماع بشري همچنان حضور دارد.

تاسوعـا و عـاشورا و راز جاودانگي

همه را سرگشته و حيران خود كرده اين واقعه ي جانگداز عاشورا

فرياد از اين همه ماتم و عزا

عجيب حكايتي است، مصائب عاشورا

عاشورا كه مي‌رسد، دل‌هاي شيعيانش در آتش عشق حسين(ع) مي‌سوزد

هر عاشقي كه واقعه عاشقانه عاشورا را خوانده باشد، به راز و رمز آن پي برده باشد، دل از اين عاشقي بر نمي‌كند و هر عاشورا عاشق‌تر هم مي‌شود

و راه ادامه عاشقي، سرگشتگي و حيراني در پيمان با حسين(ع) است

سر نهادن و جان دادن بر سر پيمان با اباعبدالله است

چراکه حسين تا ابد ماندگار است و راز و رمز ماندگاري شيعه هم در ماندگاري عشق به حسين(ع) است

دل شيعه بايد همواره در آتش عشق حسين(ع) خانه كند و اين عشق بايد زيبا بماند

دل دادن به شوق وصال حسين(ع) و ويران شدن وجود آدمي در غم آن نازنين شقايق هستي

چون حسين زيباست و راه و رسمش ستودنيست

و اكنون كه تاسوعا و عاشورايي دگر در راه است، تشنگي ما فزوني مي‌يابد

عطش عشق به حسين(ع) و ارادتمندي به ابوالفضل العباس(ع) در جانمان آتش مي‌گيرد و مي‌سوزد

اين سوز دل با همين عطش سيراب مي‌شود و حسين(ع) با لبيك

چراکه لبيك به حسين(ع) و درک رسالت او، پيمان با همه خوبي‌هاست